Marieke is leerkracht en geeft les aan kinderen in de leeftijd van 8-10 jaar.
Ook aan Sam. Hij heeft het thuis niet makkelijk; zijn moeder is ziek.

Dat geeft behoorlijk wat spanningen thuis.
In de klas komen deze spanningen dagelijks tot uiting.
Sam wordt dan plots erg boos.
Regelmatig vliegen er spullen door het lokaal of worden er stoelen omver getrapt.

Marieke heeft geprobeerd met Sam te praten over zijn thuissituatie en hoe hij deze ervaart om zo de spanning te verlichten en zijn ervaringen te delen.Sam wil daar niks van weten; ‘ik ben nu eindelijk niet thuis dus dan ga ik daar zeker niet over praten’.
Frustrerend, want Marieke wil hem graag helpen.

Ze start met zich verdiepen in de beeldentaal van kindertekeningen.
In tekeningen brengt een kind zijn binnenste naar buiten; hoe hij zich voelt, wat hij ervaren heeft, zijn persoonlijke voor- en afkeuren, persoonlijke eigenschappen, hoe hij zijn omgeving ervaart. Het lijkt wel alsof Sam dit aanvoelt.
Twee weken na de start van haar training staat hij op een middag in de deuropening van Marieke’s kantoor. Met een tekening.
‘Deze is voor jou!’
‘Dankjewel Sam, wat wil je dat ik er mee doe?’, vraagt Marieke.
‘Oh je hoeft er niks mee te doen. Je hoeft hem alleen maar op te hangen.’

Deze tekening is een van velen.
Iedere week staat Sam in haar kantoor en brengt een tekening.
Iedere week hetzelfde verhaal: ‘je hoeft er niks mee te doen alleen op te hangen.’
En Marieke hangt ze allemaal achter elkaar op.Ik heb de tekeningen mogen zien.

Wat bijzonder is, is dat de tekeningen een prachtige ontwikkeling laten zien.
In de eerste tekeningen is er veel onrust, dynamiek en ontlading.
Veel gebeurt er in de verzorgende hoek van het blad, dat ook wel met de moeder/verzorgende figuur geassocieerd wordt.
Felle, warme kleuren, tegenstellingen, vechten, verdedigen…het zijn allemaal dingen die in de tekening tot uiting komen.

Na een aantal weken worden de tekeningen rustiger; het lijngebruik wordt ‘soepeler’, de kleuren verzachten, de dynamiek neemt af en het thema verandert voor het eerst sinds weken.
De tekeningen lijken een uitlaatklep te zijn voor Sam.
Hij lijkt aan te voelen dat Marieke zijn tekeningen en hem beter begrijpt.
Dat klopt ook.
Marieke ziet steeds beter hoe Sam de dingen ervaart en waar hij behoefte aan heeft.
Het uitspreken van die behoeftes zijn voor Sam niet altijd even makkelijk.
Ook zijn gevoelens uiten is moeilijk.

De tekeningen helpen Marieke beter te begrijpen wat er in Sam omgaat en geven haar aanknopingspunten en richting voor gesprekken met Sam.
Samen met haar collega kan zij beter inspelen op waar Sam echt behoefte aan heeft.
Zo bieden ze Sam de mogelijkheid om zelfstandig naar een plek te gaan waar hij tot zichzelf kan komen als hij daar behoefte aan heeft, krijgt hij meer zelfstandigheid en krijgt hij een schetsboek waarin hij mag tekenen als hij dat wil.
Het helpt.
Sam’s boze buien in de klas nemen af.
Er vliegen geen spullen meer door de klas en de leerkrachten ervaren meer rust en veiligheid in de klas.

Wil je meer weten over wat kinderen vertellen met hun tekeningen?